De methoden van G1000

Fase 1 : Publieke raadpleging

De eerste fase bestond uit een volledig open proces van agendabepaling voor de G1000. Zoals dat gebruikelijk is bij deliberatieve processen waren de thema’s voor de burgertop vooraf niet vastgelegd door de organisatoren. Het was de overtuiging van de organisatoren dat het belangrijk was om met een leeg canvas te starten. Dat zou dan vervolgens door het publiek volledig worden ingevuld.

 

Een grootschalige online bevraging werd opgezet om een open proces van themabepaling te verzekeren. In het begin van 2011 zetten de organisatoren een ‘ideeënbus’ op de website. Iedereen kon daarin – ongeacht zijn of haar mening of achtergrond – de vragen of thema’s voorstellen voor de de burgertop. Deze online bevraging leidde tot een paar duizend bruikbare ideeën (nadat ongepaste en/of beledigende inzendingen werden gewist) die betrekking hadden op allerlei sociale, politiek en economische thema’s. De personen die een idee aanbrachten konden bovendien stemmen op de ideeën en voorstellen van anderen, waardoor een goed beeld kon worden verkregen van de aantrekkelijkheid van de verschillende voorstellen. In totaal namen meer dan 6000 mensen deel aan dit proces.

 

Omdat veel voorstellen meermaals in de lijst opdoken, werden de ideeën uit deze fase samengebracht in een ranglijst van 25 thema’s. Ze werden gerangschikt op basis van het aantal keer dat ze voorkwamen en hun quotering. Deze lijst van 25 voorstellen werd vervolgens online gezet en via de media werden burgers opgeroepen om te stemmen voor drie voorkeurthema’s. Op die manier werden uiteindelijk drie thema’s geselecteerd voor de G1000 burgertop: “sociale zekerheid”, “welvaart in tijden van economische crisis” en “immigratie”.

 

Om te vermijden dat bij deze stemming er een invloed zou uitgaan van de volgorde waarin de thema’s op de website werden aangeboden, werden deze telkens in een andere volgorde aangeboden. Deze procedure zorgde er ook voor dat de organisatoren geen enkele invloed konden uitoefenen op de selectie van thema’s die de finale agenda haalden. Er werd bovendien gecontroleerd op IP adres, dit om te vermijden dat een zelfde persoon of groep meermaals zou stemmen. Deze ruime publieke raadpleging en de stemprocedure via een top 25 hebben ervoor gezorgd dat de agenda van het deliberatieve evenement op een totaal open manier tot stand kwam en niet werd ingefluisterd door politici of politieke ideeën.